အရူပစ်ာန္ပြား
သိဒၶတၳဟာ အာရု႔ရုပ္ေတြရဲ့ ၿဒပ္မဲ့အၿမင္ကို ေတြ႔ရတာ အတြက္ အားတက္ေနမိတယ္။ ေလာကရဲ့ စစ္မွန္မႈ အစကို သူေတြ႔ၿပီလို႔ အားရေနမိတယ္။ အာရုံရုပ္ေတြဟာ တကယ္ရွိေနတာ မဟုတ္ပဲ အဲဒီအာရုံ ရုပ္ေတြနဲ႔ ပံုစံေတြကသာ တကယ္ရွိ္ေနတာ ေတြၿဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ အာရံုရုပ္ေတြဟာ စိတ္က ဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြေပါ့ ။ မ်က္လွည့္ရုပ္ေတြဟာ မ်က္လွည့္ဆရာက ဖန္ဆင္းထားတာေတြမဟုတ္လား။ ဒီတရားကို သိဒၶတၳက ဆက္ပြားတယ္။ မၾကာမတင္မွာပဲ ဒီတရားရဲ့ ဒုတိယအဆင့္၊ တတိယအဆင့္
အထိေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ေလာကၾကီးဟာ တကယ္ရွိတာ မဟုတ္ပါလားလို႔ သိဒၶတၳ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အာဠာရဆီမွာ ေလ့လာစရာ ကုန္ခဲ့ၿပီ။ သိဒၶတၳဟာ ဒီထက္ ေရွ႔ကိုလည္း ေလ့လာခ်င္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီက ထြက္ခြါလာခဲ့တယ္။ ေနာက္စခန္းၿဖစ္တဲ့ ဥဒကဆီမွာ ဆက္ေလ့လာခဲ့တယ္။ ဥဒကဟာ ဒီတရားရဲ့ အဆံုးကို သင္ၾကားေပးပါတယ္။ ဘာမွ်မရွိၿခင္းကို သိေနရၿခင္းက အၿမတ္ဆံုးအၿဖစ္ ဆံုးၿဖတ္ပါလားလို႔ သိဒၶတၳ သိေနခဲ့တယ္။ သိဒၶတၳဟာ ဥဒကထံမွ ေလ့လာစရာဆံုးတာနဲ႔ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ကိုယ္တိုင္စခန္း တစ္ခုမွာေနၿပီး ပြားမ်ားမႈေတြ လုပ္ေနခဲ့တယ္။ သိဒၶတၳစခန္းမွာ ရွင္ေကာ႑ညအစရွိတဲ့ ငါးဦးစု သူေတာ္စင္မ်ား လာေရာက္ေနထိုင္ၿပီး သိဒၶတၳလုပ္ငန္းမွာ ၿပီးေၿမာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေ၀ယ်ာ၀စၥမ်ား လုပ္ေဆာင္ေပးေနၾကတယ္။
အရူပစ်ာန္ေၾကာင့္ အစာၿဖတ္
သိဒၶတၳဟာ အစာစားေသာက္မႈကို ဂရုမထားပဲ ၿဖစ္လာတယ္။ သူေနတဲ့ သစ္ပင္က ေၾကြက်တဲ့ သစ္သီးကိုပဲ စားေတာ့မယ္။ သူ႔လက္တစ္ကမ္းအတြင္း ေၾကြက်တဲ့ သစ္သိီးေလာက္ စားရင္ ေတာ္ၿပီ ။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ သူ႔ပါးစပ္ထဲက်တာမွနဲ႔ လုပ္လာခဲ႔ၿပီ။ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ဆီးသီးေလာက္ပဲစားၿပီး တစ္ခါတစ္ခါမွာ ပဲပိစပ္ၿပဳတ္ေရေလာက္ပဲ ေသာက္စားတဲ႔အထိ ရွိလာၿပီ။ ဒီေတာ့ သိဒၶတၳဟာ ကိုယ္ေရကိုယ္သား ခန္းေၿခာက္လာတယ္။ မ်က္ကြင္းကလည္း ေဟာက္ပက္နဲ႔ေပါ့ ။ ဗိုက္ကလည္း ေက်ာကိုကပ္ေနတယ္။ အသားေရာင္ကလည္း နက္ေၿခာက္လို႔ပဲ။ သိဒၶတၳဟာ အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုးနဲ႔ အၿမတ္ဆံုးဆုိတာမွာပဲ သူ႔စိတ္ကို ထားထားတယ္။ အဲဒီထဲက သူ႔စိတ္ကို ဘယ္မ မသြားေစရဘူး။ သူ႔စိတ္ဟာ ဒီေလာက္သန္႔စင္ေနရင္ လူ႔ေလာကရဲ့ အၿမတ္ဆံုး သဘာ၀ကို သိတဲ႔ ဥာဏ္ေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ က်င့္ေနတာၾကာၿပီၿဖစ္ေပမယ့္ ဒီဥာဏ္နဲ႔တူတဲ့ အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မေတြ႔ပဲ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူဒီလိုေနရတာဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းပါတယ္။ ဒီလိုၿငိမ္းခ်မ္းေပမယ့္ သူ႔အလိုဆႏၵ မၿပည့္မ၀ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူတရား ရွာေဖြေနတာ သူတစ္ေယာက္ထဲ ဒီလိုၿငိမ္းခ်မ္းေနဖို႔ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ လူ႔ေလာကၾကီးရဲ့ အိုမင္းမစြမ္းေနတာက လြတ္လပ္ဖို႔ ၊ လူ႔ေလာကၾကီးရဲ့ နာဖ်ားမက်န္းၿဖစ္ေနတာက လြတ္လပ္ဖို႔၊ လူ႔ေလာကၾကီးရဲ့ အသက္မရွင္မသန္ ၿဖစ္ေနတာက လြတ္လပ္ဖို႔၊ ဒါေတြအတြက္ လူ႔ေလာကရဲ့ အၿမတ္ဆံုး သေဘာသဘာ၀ကို ရွာေဖြေနတာသာ ၿဖစ္တယ္။
ဒါကိုသိတဲ့ အသိဥာဏ္ကလည္း နည္းနည္းမွ မလင္းမလက္ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အသိဥာဏ္သာ မထြက္တာ အသက္ကေတာ့ ဒီတရားမွာ စေတးရေတာ့မယ့္ အေနမွာ ရွိေနၿပီလို႔ သိဒၶတၳ သိလာတယ္။ တရားကေတာ့ အစြမ္းသတၱိရွိတာ အမွန္ပဲ။ ကိုယ္နဲ႔အတူ တစ္ေလာကလံုးေတာင္ ေပ်ာက္တဲ့အထိရွိခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြအတြက္ သူလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔ေလာကၾကီး အို၊ နာ၊ ေသ အၿဖစ္ေတြက လြတ္ဖို႔ပဲ။ ဒီတရားမွာ အေနၾကာတဲ့အခါ ဒီတရားကို အၿပစ္ၿမင္လာတယ္။ တရားဟာ ငါရွာေဖြေနတာထက္ လြန္လာၿပီလား။ ငါရွာေဖြတာက လူေတြ အို၊ နာ၊ ေသကလြတ္ဖို႔။ ဒီတရားက လူေတြ လူအၿဖစ္က လြတ္ဖို႔ၿဖစ္ေနတယ္။ လူ႔အၿဖစ္က လြတ္တဲ့အသိကို ငါ ရွာေဖြတာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔အၿဖစ္မွပဲ လူေတြ ပ်ိဳၿမစ္လန္းဆန္း ရွင္သန္ေနတဲ့ အၿဖစ္ကို ငါရွာေနတာ ၿဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြကို ဆင္ၿခင္လာရတယ္။
သိဒၶတၳဟာ အာရု႔ရုပ္ေတြရဲ့ ၿဒပ္မဲ့အၿမင္ကို ေတြ႔ရတာ အတြက္ အားတက္ေနမိတယ္။ ေလာကရဲ့ စစ္မွန္မႈ အစကို သူေတြ႔ၿပီလို႔ အားရေနမိတယ္။ အာရုံရုပ္ေတြဟာ တကယ္ရွိေနတာ မဟုတ္ပဲ အဲဒီအာရုံ ရုပ္ေတြနဲ႔ ပံုစံေတြကသာ တကယ္ရွိ္ေနတာ ေတြၿဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ အာရံုရုပ္ေတြဟာ စိတ္က ဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြေပါ့ ။ မ်က္လွည့္ရုပ္ေတြဟာ မ်က္လွည့္ဆရာက ဖန္ဆင္းထားတာေတြမဟုတ္လား။ ဒီတရားကို သိဒၶတၳက ဆက္ပြားတယ္။ မၾကာမတင္မွာပဲ ဒီတရားရဲ့ ဒုတိယအဆင့္၊ တတိယအဆင့္
အထိေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ေလာကၾကီးဟာ တကယ္ရွိတာ မဟုတ္ပါလားလို႔ သိဒၶတၳ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အာဠာရဆီမွာ ေလ့လာစရာ ကုန္ခဲ့ၿပီ။ သိဒၶတၳဟာ ဒီထက္ ေရွ႔ကိုလည္း ေလ့လာခ်င္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီက ထြက္ခြါလာခဲ့တယ္။ ေနာက္စခန္းၿဖစ္တဲ့ ဥဒကဆီမွာ ဆက္ေလ့လာခဲ့တယ္။ ဥဒကဟာ ဒီတရားရဲ့ အဆံုးကို သင္ၾကားေပးပါတယ္။ ဘာမွ်မရွိၿခင္းကို သိေနရၿခင္းက အၿမတ္ဆံုးအၿဖစ္ ဆံုးၿဖတ္ပါလားလို႔ သိဒၶတၳ သိေနခဲ့တယ္။ သိဒၶတၳဟာ ဥဒကထံမွ ေလ့လာစရာဆံုးတာနဲ႔ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ကိုယ္တိုင္စခန္း တစ္ခုမွာေနၿပီး ပြားမ်ားမႈေတြ လုပ္ေနခဲ့တယ္။ သိဒၶတၳစခန္းမွာ ရွင္ေကာ႑ညအစရွိတဲ့ ငါးဦးစု သူေတာ္စင္မ်ား လာေရာက္ေနထိုင္ၿပီး သိဒၶတၳလုပ္ငန္းမွာ ၿပီးေၿမာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေ၀ယ်ာ၀စၥမ်ား လုပ္ေဆာင္ေပးေနၾကတယ္။
အရူပစ်ာန္ေၾကာင့္ အစာၿဖတ္
သိဒၶတၳဟာ အစာစားေသာက္မႈကို ဂရုမထားပဲ ၿဖစ္လာတယ္။ သူေနတဲ့ သစ္ပင္က ေၾကြက်တဲ့ သစ္သီးကိုပဲ စားေတာ့မယ္။ သူ႔လက္တစ္ကမ္းအတြင္း ေၾကြက်တဲ့ သစ္သိီးေလာက္ စားရင္ ေတာ္ၿပီ ။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ သူ႔ပါးစပ္ထဲက်တာမွနဲ႔ လုပ္လာခဲ႔ၿပီ။ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ဆီးသီးေလာက္ပဲစားၿပီး တစ္ခါတစ္ခါမွာ ပဲပိစပ္ၿပဳတ္ေရေလာက္ပဲ ေသာက္စားတဲ႔အထိ ရွိလာၿပီ။ ဒီေတာ့ သိဒၶတၳဟာ ကိုယ္ေရကိုယ္သား ခန္းေၿခာက္လာတယ္။ မ်က္ကြင္းကလည္း ေဟာက္ပက္နဲ႔ေပါ့ ။ ဗိုက္ကလည္း ေက်ာကိုကပ္ေနတယ္။ အသားေရာင္ကလည္း နက္ေၿခာက္လို႔ပဲ။ သိဒၶတၳဟာ အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုးနဲ႔ အၿမတ္ဆံုးဆုိတာမွာပဲ သူ႔စိတ္ကို ထားထားတယ္။ အဲဒီထဲက သူ႔စိတ္ကို ဘယ္မ မသြားေစရဘူး။ သူ႔စိတ္ဟာ ဒီေလာက္သန္႔စင္ေနရင္ လူ႔ေလာကရဲ့ အၿမတ္ဆံုး သဘာ၀ကို သိတဲ႔ ဥာဏ္ေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ က်င့္ေနတာၾကာၿပီၿဖစ္ေပမယ့္ ဒီဥာဏ္နဲ႔တူတဲ့ အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မေတြ႔ပဲ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူဒီလိုေနရတာဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းပါတယ္။ ဒီလိုၿငိမ္းခ်မ္းေပမယ့္ သူ႔အလိုဆႏၵ မၿပည့္မ၀ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူတရား ရွာေဖြေနတာ သူတစ္ေယာက္ထဲ ဒီလိုၿငိမ္းခ်မ္းေနဖို႔ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ လူ႔ေလာကၾကီးရဲ့ အိုမင္းမစြမ္းေနတာက လြတ္လပ္ဖို႔ ၊ လူ႔ေလာကၾကီးရဲ့ နာဖ်ားမက်န္းၿဖစ္ေနတာက လြတ္လပ္ဖို႔၊ လူ႔ေလာကၾကီးရဲ့ အသက္မရွင္မသန္ ၿဖစ္ေနတာက လြတ္လပ္ဖို႔၊ ဒါေတြအတြက္ လူ႔ေလာကရဲ့ အၿမတ္ဆံုး သေဘာသဘာ၀ကို ရွာေဖြေနတာသာ ၿဖစ္တယ္။
ဒါကိုသိတဲ့ အသိဥာဏ္ကလည္း နည္းနည္းမွ မလင္းမလက္ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အသိဥာဏ္သာ မထြက္တာ အသက္ကေတာ့ ဒီတရားမွာ စေတးရေတာ့မယ့္ အေနမွာ ရွိေနၿပီလို႔ သိဒၶတၳ သိလာတယ္။ တရားကေတာ့ အစြမ္းသတၱိရွိတာ အမွန္ပဲ။ ကိုယ္နဲ႔အတူ တစ္ေလာကလံုးေတာင္ ေပ်ာက္တဲ့အထိရွိခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြအတြက္ သူလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔ေလာကၾကီး အို၊ နာ၊ ေသ အၿဖစ္ေတြက လြတ္ဖို႔ပဲ။ ဒီတရားမွာ အေနၾကာတဲ့အခါ ဒီတရားကို အၿပစ္ၿမင္လာတယ္။ တရားဟာ ငါရွာေဖြေနတာထက္ လြန္လာၿပီလား။ ငါရွာေဖြတာက လူေတြ အို၊ နာ၊ ေသကလြတ္ဖို႔။ ဒီတရားက လူေတြ လူအၿဖစ္က လြတ္ဖို႔ၿဖစ္ေနတယ္။ လူ႔အၿဖစ္က လြတ္တဲ့အသိကို ငါ ရွာေဖြတာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔အၿဖစ္မွပဲ လူေတြ ပ်ိဳၿမစ္လန္းဆန္း ရွင္သန္ေနတဲ့ အၿဖစ္ကို ငါရွာေနတာ ၿဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြကို ဆင္ၿခင္လာရတယ္။
1 comment:
ဆရာ သယံ၀သီ- -ခင္ဗ်ား
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေႏြမုိးအမည္နဲ႔ အြန္လုိင္း၀က္ဆုိက္မ်ားေပၚမွာ
ေလ့လာေနသူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးဆရာတစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။
အခု ကၽြန္ေတာ္ဟာ အင္တာနက္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ထုတ္ေ၀ဖုိ႔
စီစဥ္ေနပါတယ္။ ထုတ္ေ၀ေနက် နည္းပညာစာအုပ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။
အင္တာနက္၀က္ဆုိက္မ်ားနဲ႔ နီးစပ္မွဳမရွိ၊ ကၽြမ္း၀င္မွဳမရွိေသးသူမ်ား
အင္တာနက္၀က္ဆုိက္မ်ားေပၚက ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကုိ သိရွိခံစားႏုိင္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ျပီး ထုတ္ေ၀မယ့္စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္အမည္ကုိ Paper Websiteလုိ႔ေပးထားျပီး
အမွတ္စဥ္တပ္ျပီး ထုတ္ေ၀သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီစာအုပ္ေလးထဲမွာ ၀က္ဆုိက္မ်ားေပၚက ေကာင္းႏုိးရာရာ၊ လူအမ်ားဖတ္သင့္တယ္
လုိ႔ယူဆရတဲ့ စာေပမ်ားကုိ ေဖာ္ျပသြားဖုိ႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။
ဘာသာရပ္အလုိက္… ဘာသာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အလွအပႏွင့္ဖက္ရွင္၊ ၀တၳဳတုိမ်ား၊
ဟာသမ်ား၊ ကဗ်ာ၊ ကာတြန္း…စသည္ျဖင့္ တစ္အုပ္ခ်င္း စုစည္းထုတ္ေ၀မွာျဖစ္ပါတယ္။
လူႀကီးမင္းရဲ႕ -လူသားဗုဒၶ၀က္ဆုိက္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာကႀကီးခေကြး ၀က္ဆုိက္မ်ား မွာေဖာ္ျပထားတဲ့
-ဘာသာေရးေဆာင္းပါးမ်ား (ေဆာင္းပါးအမည္ႏွင့္ ေရးသူအမည္မ်ားကုိ ေအာက္တြင္သီးျခားေဖာ္ျပထားပါသည္)-- ကုိ ႏွစ္သက္တဲ့အတြက္
ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ေ၀မယ့္ Paper Websiteစာအုပ္မွာ ထည့္သြင္းအသုံးျပဳခြင့္ေပးပါရန္
ပန္ႀကားအပ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ စာအုပ္မွ အက်ိဳးအျမတ္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္၍မရပဲ
အရွဳံးခံထုတ္ေ၀ရမည္ျဖစ္၍ စာမူခခ်ီးျမွင့္ႏုိင္မည္မဟုတ္ပါသျဖင့္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ စာအုပ္လက္ေဆာင္ေပးပုိ႔ေပးပါမည္။ စာအုပ္ပုိ႔ေပးႏုိင္ရန္
လူႀကီးမင္း၏လိပ္စာကုိ ေအာက္ပါအီးေမးသုိ႔ေပးပုိ႔ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။
nwaytamun@gmail.com
စာအုပ္ေပးပုိ႔ရန္ အခက္အခဲရွိတဲ့ေနရာဆုိရင္ (ဥပမာ) ႏုိင္ငံျခားမွာေနသူဆုိရင္
စာအုပ္ပီဒီအက္ဖုိင္ကုိ ပုိ႔ေပးပါမယ္။
ေနာက္ ဆက္လက္ထုတ္ေ၀မည့္စာအုပ္မ်ားတြင္လည္း
ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပရန္သင့္ေလ်ာ္သည့္ လူႀကီးမင္း၏စာမူမ်ားကုိ
မည္သည့္၀က္ဆုိက္မွျဖစ္ေစ အသုံးျပဳခြင့္ေပးပါရန္ႏွင့္ အသုံးျပဳလုိပါက
ခြင့္ျပဳခ်က္ ႀကိဳတင္ေတာင္းခံသြားမည္ျဖစ္ေႀကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္-
ေႏြမုိး
အသုံးျပဳလုိေသာေဆာင္းပါးမ်ား-
ဗုဒၶဘာသာကႀကီးခေကြး ၀က္ဆုိက္- မွ
သယံ၀သီ- ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ
သယံ၀သီ- ဗုဒၶ
nyc_boy - ကံခ်င္းကေတာ့ မတူပါေလ
nyc_boy - ေ၀ဒနာနဲ႔ဗုဒၶဓမၼ
သယံ၀သီ- မ်က္ကန္းခႏၶာမ်ား
လူသားဗုဒၶ၀က္ဆုိက္- မွ
သယံ၀သီ- နိဒါန္း
သယံ၀သီ- ဗုဒၶ (၁)
သယံ၀သီ- ဗုဒၶ (၂)
သယံ၀သီ- ဗုဒၶ (၃)
သယံ၀သီ- ဗုဒၶ (၄)
သယံ၀သီ- ဗုဒၶ (၅)
Post a Comment