Monday, September 3, 2007

ဗုဒၶ (၃)

ဘုရားေတာထြက္

သိဒၶတၳဟာ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ၿပီး နန္းေတာ္ကိုၿပန္လာခဲ့တယ္။ ရစ္ပတ္လာတဲ့ ခ်စ္စရာေႏွာင္ၾကိဳး တစ္ခုရွိတုန္းမွာ လုပ္စရာ ရွိတာအတြက္ ရုန္းမွပဲလို႔။ သိဒၶတၳဟာ ေနာက္ေန႔ မကူးမီပဲ ဖြားဘက္တစ္ဦးနဲ႔ အတူ ၿမင္းစီးၿပီး နန္းေတာ္က ထြက္ခဲ့တယ္။ ကပိလ၀တ္မွ ေတာင္ဘက္အရပ္ အေနာ္မာၿမစ္ကို ၿဖတ္ကူးၿပီး အဲဒီသဲၿပင္မွာပဲ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ခဲ့တယ္။ အိုးထိန္းတစ္ေယာက္ရဲ့ အကူနဲ႔ သူေတာ္စင္ အ၀တ္အဆင္ကို လဲ၀တ္လိုက္တယ္။ ဖြားဘက္ကို ကပိလ၀တ္ကသိဖိ႔ု ၿပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ သိဒၶတၳဟာ လူမႈစံနစ္ရဲ့ သေဘာဓမၼ ရွာေဖြရာ၌ ရပ္တည္ခ်က္သံုးခ်က္ ထားလိုက္တယ္။
၁။ သူရွာေဖြေတြ႔ရွိတဲ့ အသိ တရားဟာ လူတိုင္းသိႏိုင္တဲ႔ အသိတရားၿဖစ္ရမယ္။
၂။ သူရွာေဖြေတြ႔ရွိတဲ႔ အက်င့္ တရားဟာ လူတုိင္းက်င့္ႏိုင္တဲ႔ အက်င့္တရား ၿဖစ္ရမယ္။
၃။ သူရွာေဖြရရွိတဲ့ လြပ္လပ္မႈဟာ လူတိုင္းလြတ္လပ္ႏိုင္တဲ့ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳး ၿဖစ္ရမယ္။

သိဒၶတၳဟာ အသိညဏ္ပညာမ်ားကို ပိတ္ဆို႔ဟန္႔တား ထားတဲ့ နိ၀ဏတရားေတြကို စိတ္မွာ အ၀င္မခံ ပယ္လွန္တဲ့အလုပ္ကို အားထုတ္ေနတယ္။ အာရုံငါးပါး လိုလားမႈမ်ား မၿဖစ္ပြားဖို႔ ၊ မေၾကာက္ရြံ႔ဖို႔၊ မထိုင္းမႈိင္းဖို႔ ၊ မၿပန္႔လႊင့္ဖို႔၊ မယံုမွားဖို႔ေတြပဲ။ ဒါေတြၿဖစ္တာဟာ စိတ္ကူးအမ်ိုဳးမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကာမသညာေတြ ပြားရာကပဲ။ ဒီကာမ သညာေတြ မၿဖစ္ေအာင္ ဆိုၿပီး စိတ္ကို အကူးမခံဘဲ ထိန္းထားလိုက္တယ္။

No comments: