ဘုရားေမြးႏွစ္
သိဒၶတၳရဲ့မိဘႏွစ္ပါးဟာ သိဒၶတၳအမည္မွည့္ရမယ့္ သားငယ္ကေလးကို သူတို႔ရဲ့သက်မင္းႏွစ္ေၿခာက္ဆယ့္ခုႏွစ္ ကဆုန္လၿပည့္ေန႔မွာေမြးဖြားေပးခဲ့ၾကတယ္။ အခုသာသနာႏွစ္ မတိုင္မိ အႏွစ္ရွစ္ဆယ္က ၿဖစ္တယ္။ သိဒၶတၳမိခင္ဟာ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္မွ ကိုယ္၀န္ရၿပီး သိဒၶတၳကိုေမြးဖြားခဲ့တာၿဖစ္တယ္။ သူ႔ဇာတိတိုင္းၿပည္အသြား နယ္ၿခားေတာထဲမွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ေမြးဖြားၿပီးမၾကာမီပဲသိဒၶတၳမိခင္ကြယ္လြန္တယ္။ သိဒၶတၳကို သူ႔မိခင္ရဲ့ညီမေဂါတမီက ေမြးၿမဴခဲ့ရတယ္။ ေဂါတမီကလည္းသူ႔ဖခင္ရဲ့မိန္းမပါပဲ။ သူ႔မွာလည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သိဒၶတၳရဲ့အစ္မနဲ႔ညီေပါ႔။ သိဒၶတၳရဲ့ဖခင္ဟာ သိဒၶတၳကို သူ႔အရုိက္အရာကိုဆက္ခံမည့္သူအၿဖစ္ ေကာင္းမြန္စြာေစာက္ေရွာက္ခဲ႔တယ္။ သိဒၶတၳအတြက္ ၿပႆာဒ္သံုးခုေဆာက္ေပးခဲ့တယ္။ ေဆာင္း၊ ေႏြ၊ မိုး မွ်တဖို႔ေတြေပါ႔။
ဘုရားလူလားေၿမာက္
သိဒၶတၳဟာ အသက္တစ္ဆယ့္ေၿခာက္ႏွစ္ ေရာက္တဲ့အခါ ေကာလိယမင္းရဲ့သမီးႏွမ၀မ္းကြဲေတာ္သူ ယေသာ္ဓရာႏွင့္ ထိမ္းၿမားခဲ့ၿပီး အိမ္ေရွ႔ဥပရာဇာအၿဖစ္ တိုင္းၿပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ကိုင္တြယ္ရတယ္။
ဘုရားေလာကၿငီးေငြ႔
သူ႕အသက္အစိတ္ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္တဲ႔အခါ သူတို႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွာ ရွိတဲ႔ လူ႔ေလာကၾကီးမေအာင ္မၿမင္ၿဖစ္ေနေၾကာင္း သိရွိလာခဲ႔တယ္။ လူ႔ေလာကဟာ အိုမင္းမစြမ္းၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ နာဖ်ားမက်န္းမာၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အသက္မ၀င္ မရွင္မသန္လည္းၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလုိအိုနာေသေနတဲ့လူေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနရတဲ့အတြက္ ရွက္လည္းရွက္၊ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီအၿဖစ္ဟာသူ႔ကိုမေပ်ာ္ေမြ႔ႏုိင္ခဲ့ၿပီ။ ဒီလုိၿဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ဘ၀ဟာ ေနာက္ဆုတ္လို႔မရေအာင္ၿဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ အာဏာရွိတဲ့သူ႔ဘ၀ရဲ့ ရလာဒ္ဟာ ေၿမၾကီးနဲ႔ ေရႊထီးမဟုတ္လား။ သူေရႊထီးလႊတ္လို႔ ေၿမၾကီးၿဖစ္လည္း ေလာကကလြတ္လပ္မွာမွမဟုတ္တာပဲကလား။
ဘုရားသံေ၀ဂ
ဘုရင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာရွိတဲ့ၿပည္သူဟာဘယ္မွာလန္းဆန္း အသက္၀င္ ရွင္သန္ေနတာၿမင္ႏိုင္ပါ့မယ္လို႔ သူေမးေနတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူက သူ႔ေနရာကိုလိုခ်င္သူေတြရဲ့ရန္ကို ကာကြယ္ဖို႔အင္အားေတြ အမ်ားၾကီးသံုးေနရပါလား။ ဒီအားေတြ ၿပည္သူေတြဆီက ယူရတာဆိုေတာ့ ၿပည္သူ႔လုပ္အားဟာ သူတို႔စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေရးေတြမွာ အနည္းအပါးပဲ အသံုးခ်ႏိုင္ေတာ့တာကို ရွင္းရွင္းပဲၿမင္ေနရတယ္။ ဒါေတြဟာမတရားမႈေတြ ၿဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ သူ႔၀န္းက်င္မွာရွိတဲ႔ ေလာကရဲ့စံနစ္ကလည္း ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲေတြခ်ည္း ၿဖစ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ဒီေလာက္သြက္သြက္လည္ေအာင္ ရူးႏွမ္းေနတဲ့ေလာကၾကီးကို ေရွ့သြားေခါင္းေဆာင္ လုပ္ေနရတာအတြက္ စက္ဆုတ္ႏွလံုးနာ ရင္မွာမခ်ိၿဖစ္ရတယ္။ ဂုဏ္သိရ္မဟုတ္တာ သူသိတယ္။ သိဒၶတၳ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ထဲ ေရာက္လာၿပီး သူ႔ၾကင္ယာလည္း ကိုယ္၀န္အရင့္အမာရခဲ့ၿပီ။ သူေလာကအေပၚ ၿငင္းဆန္ၿငီးေငြ႔ေနတာကိုဘာနဲ႔မွ ေဖ်ာ္ေၿဖလို႔ မေပ်ာ္ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ လူ႔လြတ္လပ္တဲ့စနစ္ ရွာဖို႔အတြက္ ရဟန္းအၿဖစ္ကို အာရု႔ံၿပင္မွာ မထင္ေအာင္မတတ္ႏိုင ္ၿဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ သိဒၶတၳဟာ ၿမိဳ႔ၿပရဲ့အၿပင္ဘက္က သူတုိ႔ပိုင္ေတာထဲမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အခ်ိန္ၿဖဳန္းၿပီး ေငးေမာေတြးေတာေနခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္ သူ႔ထံ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ဆီကၾကားရတဲ့သတင္းက အသွ်င့္မိဖုရားမွာ သားေတာ္ကေလး ဖြားၿမင္ၿပီဆိုတဲ့ သတင္းပဲ။ ဒီသတင္းဟာ သူ႔အၾကံအစည္ေတြကို အဟန္႔အတားလိုၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရာဟုဖမ္းသလိုၿဖစ္ၿပီလားလို႔ ႏႈတ္မွ အသံမထြက္မိေအာင္ မတားတတ္ ၿဖစ္သြားခဲ့တယ္။ မင္းခ်င္းကိုၿပန္လႊတ္လိုက္ၿပီး သူလာမယ့္အေၾကာင္း မွာလိုက္တယ္။ မင္းခ်င္းၿပန္ေရာက္တဲ့အခါ ခမည္းေတာ္သုေဒါၶဒနက မင္းခ်င္းကိုၿပန္ေမးတယ္။ ရာဟုလလို႔ သားေတာ္ႏႈတ္ကထြက္သံၾကားခဲ့ရေၾကာင္း ၿပန္ေၿပတယ္။ ဒီလုိဆိုရင္ ေၿမးေတာ္ကေလးအမည္ကို “ရာဟုလ”လို႔ တြင္ေစရမယ္လို႔ သုေဒါၶဒန သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။
သိဒၶတၳရဲ့မိဘႏွစ္ပါးဟာ သိဒၶတၳအမည္မွည့္ရမယ့္ သားငယ္ကေလးကို သူတို႔ရဲ့သက်မင္းႏွစ္ေၿခာက္ဆယ့္ခုႏွစ္ ကဆုန္လၿပည့္ေန႔မွာေမြးဖြားေပးခဲ့ၾကတယ္။ အခုသာသနာႏွစ္ မတိုင္မိ အႏွစ္ရွစ္ဆယ္က ၿဖစ္တယ္။ သိဒၶတၳမိခင္ဟာ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္မွ ကိုယ္၀န္ရၿပီး သိဒၶတၳကိုေမြးဖြားခဲ့တာၿဖစ္တယ္။ သူ႔ဇာတိတိုင္းၿပည္အသြား နယ္ၿခားေတာထဲမွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ေမြးဖြားၿပီးမၾကာမီပဲသိဒၶတၳမိခင္ကြယ္လြန္တယ္။ သိဒၶတၳကို သူ႔မိခင္ရဲ့ညီမေဂါတမီက ေမြးၿမဴခဲ့ရတယ္။ ေဂါတမီကလည္းသူ႔ဖခင္ရဲ့မိန္းမပါပဲ။ သူ႔မွာလည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သိဒၶတၳရဲ့အစ္မနဲ႔ညီေပါ႔။ သိဒၶတၳရဲ့ဖခင္ဟာ သိဒၶတၳကို သူ႔အရုိက္အရာကိုဆက္ခံမည့္သူအၿဖစ္ ေကာင္းမြန္စြာေစာက္ေရွာက္ခဲ႔တယ္။ သိဒၶတၳအတြက္ ၿပႆာဒ္သံုးခုေဆာက္ေပးခဲ့တယ္။ ေဆာင္း၊ ေႏြ၊ မိုး မွ်တဖို႔ေတြေပါ႔။
ဘုရားလူလားေၿမာက္
သိဒၶတၳဟာ အသက္တစ္ဆယ့္ေၿခာက္ႏွစ္ ေရာက္တဲ့အခါ ေကာလိယမင္းရဲ့သမီးႏွမ၀မ္းကြဲေတာ္သူ ယေသာ္ဓရာႏွင့္ ထိမ္းၿမားခဲ့ၿပီး အိမ္ေရွ႔ဥပရာဇာအၿဖစ္ တိုင္းၿပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ကိုင္တြယ္ရတယ္။
ဘုရားေလာကၿငီးေငြ႔
သူ႕အသက္အစိတ္ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္တဲ႔အခါ သူတို႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွာ ရွိတဲ႔ လူ႔ေလာကၾကီးမေအာင ္မၿမင္ၿဖစ္ေနေၾကာင္း သိရွိလာခဲ႔တယ္။ လူ႔ေလာကဟာ အိုမင္းမစြမ္းၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ နာဖ်ားမက်န္းမာၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အသက္မ၀င္ မရွင္မသန္လည္းၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလုိအိုနာေသေနတဲ့လူေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနရတဲ့အတြက္ ရွက္လည္းရွက္၊ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီအၿဖစ္ဟာသူ႔ကိုမေပ်ာ္ေမြ႔ႏုိင္ခဲ့ၿပီ။ ဒီလုိၿဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ဘ၀ဟာ ေနာက္ဆုတ္လို႔မရေအာင္ၿဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ အာဏာရွိတဲ့သူ႔ဘ၀ရဲ့ ရလာဒ္ဟာ ေၿမၾကီးနဲ႔ ေရႊထီးမဟုတ္လား။ သူေရႊထီးလႊတ္လို႔ ေၿမၾကီးၿဖစ္လည္း ေလာကကလြတ္လပ္မွာမွမဟုတ္တာပဲကလား။
ဘုရားသံေ၀ဂ
ဘုရင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာရွိတဲ့ၿပည္သူဟာဘယ္မွာလန္းဆန္း အသက္၀င္ ရွင္သန္ေနတာၿမင္ႏိုင္ပါ့မယ္လို႔ သူေမးေနတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူက သူ႔ေနရာကိုလိုခ်င္သူေတြရဲ့ရန္ကို ကာကြယ္ဖို႔အင္အားေတြ အမ်ားၾကီးသံုးေနရပါလား။ ဒီအားေတြ ၿပည္သူေတြဆီက ယူရတာဆိုေတာ့ ၿပည္သူ႔လုပ္အားဟာ သူတို႔စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေရးေတြမွာ အနည္းအပါးပဲ အသံုးခ်ႏိုင္ေတာ့တာကို ရွင္းရွင္းပဲၿမင္ေနရတယ္။ ဒါေတြဟာမတရားမႈေတြ ၿဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ သူ႔၀န္းက်င္မွာရွိတဲ႔ ေလာကရဲ့စံနစ္ကလည္း ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲေတြခ်ည္း ၿဖစ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ဒီေလာက္သြက္သြက္လည္ေအာင္ ရူးႏွမ္းေနတဲ့ေလာကၾကီးကို ေရွ့သြားေခါင္းေဆာင္ လုပ္ေနရတာအတြက္ စက္ဆုတ္ႏွလံုးနာ ရင္မွာမခ်ိၿဖစ္ရတယ္။ ဂုဏ္သိရ္မဟုတ္တာ သူသိတယ္။ သိဒၶတၳ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ထဲ ေရာက္လာၿပီး သူ႔ၾကင္ယာလည္း ကိုယ္၀န္အရင့္အမာရခဲ့ၿပီ။ သူေလာကအေပၚ ၿငင္းဆန္ၿငီးေငြ႔ေနတာကိုဘာနဲ႔မွ ေဖ်ာ္ေၿဖလို႔ မေပ်ာ္ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ လူ႔လြတ္လပ္တဲ့စနစ္ ရွာဖို႔အတြက္ ရဟန္းအၿဖစ္ကို အာရု႔ံၿပင္မွာ မထင္ေအာင္မတတ္ႏိုင ္ၿဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ သိဒၶတၳဟာ ၿမိဳ႔ၿပရဲ့အၿပင္ဘက္က သူတုိ႔ပိုင္ေတာထဲမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အခ်ိန္ၿဖဳန္းၿပီး ေငးေမာေတြးေတာေနခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္ သူ႔ထံ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ဆီကၾကားရတဲ့သတင္းက အသွ်င့္မိဖုရားမွာ သားေတာ္ကေလး ဖြားၿမင္ၿပီဆိုတဲ့ သတင္းပဲ။ ဒီသတင္းဟာ သူ႔အၾကံအစည္ေတြကို အဟန္႔အတားလိုၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရာဟုဖမ္းသလိုၿဖစ္ၿပီလားလို႔ ႏႈတ္မွ အသံမထြက္မိေအာင္ မတားတတ္ ၿဖစ္သြားခဲ့တယ္။ မင္းခ်င္းကိုၿပန္လႊတ္လိုက္ၿပီး သူလာမယ့္အေၾကာင္း မွာလိုက္တယ္။ မင္းခ်င္းၿပန္ေရာက္တဲ့အခါ ခမည္းေတာ္သုေဒါၶဒနက မင္းခ်င္းကိုၿပန္ေမးတယ္။ ရာဟုလလို႔ သားေတာ္ႏႈတ္ကထြက္သံၾကားခဲ့ရေၾကာင္း ၿပန္ေၿပတယ္။ ဒီလုိဆိုရင္ ေၿမးေတာ္ကေလးအမည္ကို “ရာဟုလ”လို႔ တြင္ေစရမယ္လို႔ သုေဒါၶဒန သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။
No comments:
Post a Comment